Role wywołujące zachwyt, radość, uśmiech, śmiech, z jednoczesnym przekonaniem, że mamy do czynienia ze sztuką. Jej głos znany od dzieciństwa w nagraniach "Alicji w krainie czarów", "Plastusiowego pamiętnika", "Kubusia Puchatka"," Ani z Zielonego Wzgórza", mamy Pinia w "Proszę słonia" czy interpretacji wierszy z "Ptasim radiem" na czele. Role filmowe to m.in. "Wojna domowa", wszystkie wcielenia kobiety pracującej w "Czterdziestolatku", Szpicbródka, "Zmiennicy", cudowny duet z Aliną Janowską w "Rozmowach kontrolowanych".
Jej żywiołem był też kabaret, estrada. Hermenegilda Kociubińska - "poetka hermetyczno-sympatyczna", Sierotka czy żona Wacia to postacie, które specjalnie dla niej stworzył Gałczyński. Kabaret Dudek. I Kabaret Starszych Panów, w którym każda nuta, słowo, gest, najdrobniejszy jej ruch wydobywał treść, komizm, był okazją do tworzenia aktorskich kreacji. "Tango kat", "Szuja", "Prysły zmysły", "Ballada jarzynowa". "Abstrakcyjna komediowość", balansowanie pomiędzy poezją, a groteską.
Studia aktorskie ukończyła w 1935. Przed wojną grała w kilku teatrach. Podczas okupacji pracowała w kuchni ZASP-u. Była żołnierzem Armii Krajowej, brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka. Występowała w powstańczym teatrze w szpitalach i piwnicach.
Zagrała sto ról teatralnych, około 20 filmowych. Wystąpiła w ponad 20 spektaklach teatru telewizji - "Alicja prowadzi śledztwo", "Arszenik i stare koronki", "Upiór w kuchni", "Porawanie donii Agaty", "Ożenek". Ponad 65 lat współpracowała z radiem, wyczarowywała głosem role w teatrze polskiego radia i w słuchowiskach dla dzieci.
W teatrze grała też w repertuarze dramatycznym, np. w "Fantazym" Słowackiego, "Domu kobiet" Nałkowskiej czy "Wariatce z Chaillot" Giraudouxa. Umiała wydobywać z postaci nuty dramatyczne, wzruszać. W repertuarze komediowym nadawała swym rolom niezrównany komizm, ale również ludzkie cechy, uwiarygadniała je psychologicznie. Śmieszyła, ale jej interpretacje były wieloznaczne, na dnie śmieszności tkwił smutek.
" Kwiatkowska gra całą sobą, panuje niezawodnie nad swoim ciałem, śpiewa i tańczy z perfekcją", "Jej sztuka składa się z dwu warstw, nigdy nie tworzy postaci płaskich, jednowymiarowych". (Jan Koprowski)
Otrzymała tytuł Aktorki Komediowej Stulecia. Twierdziła, że " śmiech to poważna sprawa". Do każdej roli podchodziła perfekcyjnie. Mówiła, że aktorstwo jest rzemiosłem, do którego dodaje się charyzma i osobowość aktora.
" Najpierw tekst roli działa na aktora, potem trzeba oddzielić się od wzruszeń i starać się te wzruszenia, które się przeżyło, przekazać widowni". (Irena Kwiatkowska)
