sensorycznie 

w oszczędnych kroplach

przyjmuję kolejną dawkę

powolna trochę leniwa pieszczota

smakujesz truskawką

nasączoną szampanem

pachniesz poszukiwaniem piękna

tego jedynego

co bez dyskusji poi oczy

a potem łza w piruecie

wzruszenie rzeźbi na policzku

słyszę co niesłyszalne

wycinam siebie z gwaru pobudzonych

jak gwiazdę z kolorowego papieru

z nadzieją że uleczysz matowość 

utkasz pajęczynę z dotyku gam

bym mogła się owinąć 

i przetrwać jak w kokonie

do następnego razu

kiedy motyla ze mnie uczynisz

(K.K 2018)